ارزش تشخیصی پتانسیل های بر انگیخته سوماتوسنسوری در بیماری مرآلژی پارستتیکا(meralgia paresthetica)

زمینه و هدف : تشخیص بیماری مرآلژی پارستتیکا ( me ralgia paresthetica ( mp) ) عمدتا بر اساس علایم بالینی صورت می گیرد، اما انجام مطالعات الکتروفیزیولوژیک و تصویربرداری در جهت تایید تشخیص و رد تشخیص های افتراقی ضروری است. یکی از روش های تشخیصی مورد توجه، استفاده از پتانسیل های بر انگیخته سوماتوسنسوری ( somatosensory evoked potentials seps= ) عصب پوستی طرفی ران( lfcn=lateral femoral cutaneous nerve of thigh ) می باشد که در گذشته مطالعات کمی در خصوص کارایی این روش در تشخیص بیماری مرآلژی پارستتیک به انجام رسیده است.   روش کار : شرکت کنندگان در این مطالعه مقطعی شامل 60 نفر از بیماران دارای تشخیص بالینی مرآلژی پارستتیکا می باشند،که به صورت متوالی( consecutive ) به بیمارستان لقمان حکیم تهران در سال های 1388 و 1389 مراجعه کرده اند. پتانسیل های بر انگیخته سوماتوسنسوری ران طرف درگیر و سالم در تمامی بیماران با استفاده از آزمایش seps که بر مبنای تحریک الکتریکی عصب پوستی طرفی ران و ثبت پاسخ برانگیخته سوماتوسنسوری در محل قرار گرفتن کورتکس پاریتال حسی طرف مقابل تحریک روی جمجمه بیمار می باشد؛ انجام گرفته است.   یافته ها : حساسیت آزمون seps در تشخیص بیماری مرالژی پارستتیکا برابر با 3/53 درصد، با فاصله اطمینان 95 درصد(3/66- 0/40) می باشد. ویژگی این آزمون نیز 3/98 درصد، با فاصله اطمینان 95 درصد(9/99- 0/91) است.   نتیجه گیری : اگر چه توانایی آزمون seps درتشخیص ( ruling in ) بیماران مبتلا به مرآلژی پارستتیکا کم است، ولی نتایج آزمون درتشخیص ( ruling out ) افراد سالم از بیمار بسیار مفید واقع می گردد.